Het is leuk om een blog te hebben, maar onderhouden.... ho maar.

Bij deze een klein goedmakertje in de vorm van een hai-ku en een serie foto's van vóór de lente van dit jaar maar daarvoor moet je naar het blad 'fotos' toe.

Rond kerst hoor je, naast de meest verschrikkelijke muziek, ook heel veel dingen zeggen die naadloos kunnen worden verbeeld.

Ook zwarte schapen hebben soms iets te zeggen.

Het is dinsdagmiddag 14 augustus. De schooltuin Amstelflora in Amstelveen is van 12:00 tot 15:00 geopend voor kinderen die in de vakantie hun tuintje willen bijwerken. Een week eerder kon dat ook maar de overdreven zomerhitte deed de animo smelten. Ik zeg het nog maar eens: De bedoeling van de openstelling is dat kinderen in de zomervakantie hun tuintje kunnen bijhouden. En dan de praktijk.......

Het verwaarlozen van de actualiteit, voor zover dat mogelijk is, is dodelijk voor het hedendaagse online lezerspubliek. Nog dodelijker voor degene die er zijn stukjes op zet want die worden door niemand meer gelezen. De tijd die je vergeefs spendeert aan iets zoeken wat er niet is had je immers beter kunnen besteden. Stofzuigen bijvoorbeeld. Of weet je iets beters?

Overleeft een schooltuin een nat voorjaar? We zullen het zien. Voorlopig heb ik tijd genoeg om mijn blog bij te werken.

Ik was aan het zoeken naar een kaart van het duingebied rond Schoorl. Een stoffige A4 multomap met 23 gaatjes voor het ringbandsysteem stond in de rij te wachten verplaatst te worden. De inhoud bevatte een indertijd aan mijzelf gerichte belofte. (Lees voor indertijd: 1974) Ik zou een jaar lang wekelijks de gang van zaken op de schooltuin aan het Koningin Wilhelminaplein opschrijven. Mijn functie werd destijds omschreven als 'tuinleider'. Inderdaad, daar kun je alle kanten mee op.                  Op de tuin werkte je samen met een tuinman. Een bladzijde in de multomap vertelt mijn verhaal over ons. In 2020 bestaat het schooltuinwerk in Amsterdam 100 jaar. Een feestje waard. Ben benieuwd of de dino's uit het verleden erbij worden gehaald. Getriggerd door een dagje vrijwilligerswerk op een schooltuin in Amstelveen vond ik de jonge dino in mij terug voor het toetsenbord van mijn PC.

Bij het verlaten van zijn spreekkamer vroeg ik hem of hij nog een 2.8/ 300 mm in de aanbieding had. Dat had hij niet. Mijn bezoek aan de cardioloog had dus niets opgeleverd. Tijdens het plaatsen van mijn pacemaker, nu twee jaar geleden, hadden we het uitvoerig over fotografie gehad. Dat opereerde lekker weg vond hij. Thuis hield ik de uitdraai van de pacemakercontrole naast mijn agenda. Op het formulier stond dat het hier een 73 jaar oude man betrof. Had dat nu niet wat subtieler gekund..............? Ik kon er mee leven want van subtiliteit heb ik zelf ook weinig kaas gegeten.

Na de verloren Interland in eigen land, georganiseerd door 'OLIFANT', afkorting van Oriënteren is fantastisch, op de kaart HERPERDUIN, vond Katinka het nodig de herkomst van de sport te duiden. 

Annie M.G.Schmidt, Anne Frank, Marie Curie, Florence Nightingale en zeker niet te vergeten Suze. Verpleegkundige in een verzorgingstehuis voor dementerenden. Het noemen van winnaars is tevens het noemen van verliezers. Herken het leed bij de uitreiking van de Oscars. Vandaar 8 maart, Internationale Vrouwendag. De vlag uit voor al die, vooral, onbekende vrouwen.

Het was even schakelen tussen koudwatervrees en een warme douche, maar dat betaalde zich uit bij een zachte bries en verwarmende zonnenstralen.

Ondertussen was er natuurlijk wel het een en ander gebeurd.

Toch nog even iets van de griep meepakken of is het alleen een flinke verkoudheid? 

Echt een film waar je met je twee kunstschaatsfanatieke dochters naar toe moet.